Remmelt van Kleef

Ben ik er één of ben ik er honderd, ....of één, .... of alles?

'Je hoeft alleen maar te kijken', was ooit een belangrijke boodschap die me hielp om mijn ogen niet langer te sluiten. ‘Je hoeft alleen maar te luisteren', is een recente aanvulling op die eerdere boodschap. Toen ik aan dit pad begon was ik theater-vormgever, nu maak ik graag muziek.

Het kijken hielp me om mijn geschiedenis te onderkennen, mijn concepten en gedrag te zien. En daarmee hoe mijn geschiedenis de aard van mijn relaties kleurt. Het luisteren ervaar ik als een fijnzinniger waarneming die makkelijker doordringt in de onzichtbare dimensies van het bestaan. Tussen deze twee boodschappen ligt ruim 15 jaar en het einde - niet in zicht - is irrelevant. Ik houd van de weg.

Ik heb zolang ik me herinner een binding gehad met het fenomeen gemeenschap. Als gids bij de welpen, in de theatercollectieven waar ik deel van uitmaakte, met de werking en kracht van de collectieve velden waar ik leraar ben en waar ik leerling ben. Je kunt me altijd wakker maken voor een ‘Dialoog’, open voor de kennis en inzichten waar we gezamenlijk toegang toe kunnen krijgen en die zo veel groter blijkt dan wat we met ons afzonderlijk 'geknars' weten te ontdekken.

Bij het Centrum heb ik me de afgelopen twee decennia, naast het geven van de trainingen, intensief bemoeid met het reilen en zeilen achter de schermen: de logistiek en de organisatie. Dit werk heb ik het afgelopen jaar overgedragen, waarmee er meer tijd is vrijgekomen me te richten op het overbruggen van de afstand tussen het Centrum voor Tantra en de buitenwereld: met de community van (oud)deelnemers en het bedrijfsleven.

Ik ben dankbaar dat ik werk kan en mag doen waarbij mijn persoonlijke ontwikkeling en groei zich alsmaar direct blijkt uit te drukken in hoe 'mijn' leven zich ontvouwt.