Centrum van het Universum

Hoe zou het zijn als ik echt mijn eigen ervaring durf te nemen als beginpunt van mijn eigen leven?

Ik zal eerlijk zijn: een van de belangrijkste redenen waarom ik met Tantra en ook met aikido ben begonnen, is dat ik een verbeterde versie van mijzelf wilde worden. Ik wilde een betere minnaar zijn, een betere partner, een betere vriend. Iemand die niet bang is, iemand die alles onder controle zou hebben, altijd cool is - in welke situaties dan ook. Voelend, doeltreffend en bovenal zeer intelligent.

Ik heb geoefend, gedaan of ik mij er vol overgave in stortte. Ik heb mijn eigen hakken in het zand ontkend. Ik heb geluisterd naar mijn inziens wijze mannen en vrouwen, naar mijn eigen partner gekeken, ik heb mijzelf een spirituele mindset aangemeten. Ik heb geprobeerd niet als mijn vader te worden. Ik heb mij de meest geëmancipeerde man gevonden, een olympische medaille waard.

Ik heb theorieën toegepast, misschien wel zelf bedacht - en toch draaide ik te vaak in de soep en werd ik niet degene die ik zo graag wilde zijn. Bovenal bleef ik in dezelfde cirkels draaien.

Ik heb hier mijn hoofd te buigen en dat is iets wat ik liever niet doe.

Als ik echt mijn eigen ervaring centraal durf te stellen en deze durf in te brengen, te benoemen, dan gloort er iets wat ik zou kunnen omschrijven als het goddelijke in mij. Nogal pretentieuze woorden, maar wat ik eigenlijk bedoel, is dat er een onontkoombare helderheid ontstaat in mij.

Beeld Chinese krijgerDan lijken al die eigenschappen waar ik zo naar verlang als vanzelf in mij op te staan. Dan proef ik de vruchten van mijn harde werken en gepruttel en hoef ik de baby niet met het badwater weg te gooien.

Wat houdt mij zo tegen? De realisatie voor mij is dat ik mezelf mag toestaan dat ik vaak schrik of iets eng vind. Toestaan dat ik tijd nodig heb om te wennen. Toestaan dat ik mijn eigen impulsiviteit kan volgen zonder mij al teveel bezig houden met de consequenties. De vraag is niet zo zeer 'kan ik met de wereld omgaan?' maar 'hoe verhouden de wereld en mijn universum zich met elkaar?' en 'hoe bewegen wij gezamenlijk?'.

Hier gaat mijn nieuwsgierigheid naar uit. Specifieker nog: naar mannen onderling. Simpelweg omdat ik dit te weinig heb gedaan en te weinig ervaring mee heb. Al de finesses van vechtkunst gaan me daarbij helpen, want een gevleugelde uitspraak is: 'met mannen moet je wat gaan doen, dan komt de intimiteit als vanzelf'.

Zullen we kijken of het waar is?

Bekijk hier alle informatie over de Vonk Weekenden

Reacties op Centrum van het Universum

  1. Silvia schreef:

    Prachtig geschreven en heel fijn om je zo te lezen over wat (mij) het allerengste allermoeilijkst lijkt, blijkt. En toch is dat bijzondere herkenbaar: het hoofd buigen en bescheiden die grootsheid innemen. Dank voor het delen Jan Willem!

  2. Philip schreef:

    Mooi en herkenbaar, dank je.

Geef je respons op 'Centrum van het Universum'