Podcast: Martina over het verliezen van Jan Willem

Afgelopen juli overleed onze lieve vriend en collega Jan Willem Roos. In de derde aflevering van onze podcast vertelt zijn geliefde Martina - eveneens trainer bij het Centrum voor Tantra - onder meer over het verliezen van Jan Willem, hoe het op dat moment met haar is en hoe haar spirituele beoefening haar ondersteunt in haar proces. Je kunt haar heldere en openhartige verhaal en inzichten hier beluisteren.

 

 

In de podcast verwijst Martina naar een zenverhaaltje waar Jan Willem het vaak over had, bij deze de tekst:

Geluk of ongeluk?

In een dorpje op het Chinese platteland, leefde een boer met zijn zoon. Naast hun hut en wat land was hun enige bezit dat ze hadden hun paard. Zo konden ze het land bewerken en in alle bescheidenheid rondkomen.

Op een dag brak het paard door de omheining en rende weg. Na lang zoeken was het nergens te vinden. Diezelfde avond kwamen de dorpelingen bij de Chinese boer op bezoek om hun medeleven te betuigen.  “Wat vreselijk! Verschrikkelijk!”, zeiden ze. “Hoe moet het nu met het land? Wat een ongeluk!”

Maar de boer glimlachte rustig en zei: “Geluk of ongeluk? Wie zal het zeggen? Het enige dat ik weet, is dat het paard is weggelopen.”

De dag daarna gingen de boer en zijn zoon weer aan het werk op het stuk land en maakten er het beste van. Na een aantal weken kwam plots het paard weer aangelopen. Met in zijn kielzog een kudde van wel tien wilde paarden!

Die avond kwamen de dorpelingen weer naar de boer toe om hun gelukswensen te geven: “Wat een geluk! Wat geweldig! Je bezit ineens 11 paarden!”

Maar de boer glimlachte rustig en zei: “Geluk of ongeluk? Wie zal het zeggen? Het enige dat ik weet, is dat mijn paard weer terug is en dat er tien andere paarden bij zijn.”

De volgende dag wilde de zoon proberen of hij de paarden kon temmen. Hij klom op de rug van één van de wilde paarden. Deze was hier echter niet van gediend en bokte net zolang totdat de zoon op de grond belandde en beide benen brak.

Die avond stonden de dorpelingen weer bij de boer: “Wat vreselijk! Je zoon! Beide benen gebroken! Nu kan hij niet helpen op het land! Wat een vreselijk ongeluk! Hoe moet dat nu?”

Maar de boer glimlachte rustig en zei: “Geluk of ongeluk? Wie zal het zeggen? Het enige dat ik weet, is mijn zoon zijn beide benen gebroken heeft.”

De volgende dag kwam er bericht dat er een oorlog was uitgebroken en dat alle jongemannen die daartoe in staat waren zich onmiddellijk moesten melden om het leger van het land te dienen.

En de boer glimlachte rustig en dacht ….

Reacties op Podcast: Martina over het verliezen van Jan Willem

  1. Ella schreef:

    Dankjewel voor deze troostende podcast lieve Martina !♥️

  2. Anna Basemans schreef:

    Dank je wel lieve Martina. Je hebt me geraakt en veel was herkenbaar voor me.
    Lieve groet, Anna.

  3. Dinne van der Vlis schreef:

    Lieve Martina,

    Jouw openheid voelt als een groot geschenk. En als stimulans en inspiratie op het pad van leren om te durven verschijnen.

    Dat ik met je mee mag reizen langs al die kleuren en vormen van jouw ervaring en gevoeligheid, langs en door jullie leven met Jan Willem, waardoor ik jou en hem beter leer kennen, waardoor ook mijn ervaring weer rijpt, dat stemt me dankbaar en voelt als genade. Elke traan, elke lach, elke buiging in je stem heeft mijn hart geraakt. Zo zit ik in de zon- vol aangeraakt.
    Dankjewel.
    En dankjewel ook aan Kim voor de zuivere schoonheid van je vragen.

    Dinne ❤️

  4. Erica Hadjidakis schreef:

    Diep respect lieverd. Ik heb vol bewondering naar je geluisterd. Wat ben jij gegroeid tot een bijzondere krachtige vrouw. Ik denk dat Jan Willem gelijk heeft en dat je genoeg moed hebt verzameld om zonder zijn aanwezigheid vol het leven te leven, door met dankbaarheid gebruik te maken van al je ervaringen en je oefeningen. Ik wens je al het goede in liefde. Erica

  5. Gerrie Veenstra schreef:

    Dankjewel voor deze mooie podcast. Na 2,5 jaar na overlijden van mijn geliefde, heel herkenbaar en prachtig verwoord. De groei die je benoemt is zo waar! Het was de meest zuivere periode in mijn leven, zo puur al die emoties en gedachten. En de liefde die er is om mij heen.
    Ik raakte uit spirituele beoefening, maar hoe jij dat vertelt is dat helemaal niet waar bij mij, het is iets wat dagelijks al aanwezig is en geleerd is.
    Dank voor het verwoorden van de rouw.
    Gerrie Veenstra

  6. Sarah Marianne den Hollander schreef:

    Ik voel me heel erg ontroerd en dankbaar voor je openhartige verhaal, al na zo'n korte tijd na het overgaan van Jan Willem. De rijkdom van je proces door alle lagen heen verwoord, de rijkdom die je met ons deelt, het raakt me diep en stimuleert me zelf te doorvoelen en te verwoorden wat ik meemaak in mijn eigen proces. Om mrtyor amrtam gamaya.

  7. Marlies Maas Geesteranus schreef:

    Lieve Martina, wat fijn om je zo helder, stevig én gevoelig tevoorschijn te zien komen in de buitenwereld. Met jouw verhaal over deze ongelofelijk pittige periode van je leven waarin je telkens weer uitgedaagd wordt om te Zijn met alles wat zich aandient. Dat je deelt over hoe je dat doet, met behulp van al je spirituele bagage, is een grote gift aan de wereld en roept respect bij me op.
    Veel dank en liefs, Marlies

  8. martina schreef:

    lieve Mensen, wat fijn om jullie te lezen. Ik wil graag persoonlijk antwoorden maar heb de juiste knop nog niet gevonden 😉

  9. Sarah Jens schreef:

    Lieve Martina,
    Veel dank voor het delen en beschrijven van al die gevoelige lagen die zich tonen in je rouw.
    Het maakt me blij dat je sterven en het proces daar omheen zo open met ons deelt en daarmee bij het leven betrekt door er op deze manier over te vertellen. We krijgen er immers allemaal mee te maken en we bereiden ons bewust of onbewust voor op die grote overgang. Je openheid hierover ervaar ik daarom als heel waardevol. Alle goeds en liefs, Sarah

Geef je respons op 'Podcast: Martina over het verliezen van Jan Willem'