Nieuwsgierigheid en de liefde voor wat waar is. Die twee bewegingen leiden mij, zie ik nu, al mijn hele leven. Als kind was dat een vanzelfsprekende eenheid. Je zou het kunnen zien als een beschrijving van ‘spelen’. Als HTS-student op een technisch-tekenkamer was ik vooral geïntrigeerd door de man naast me, stilzwijgend in zijn baard, week na week somber en alleen, en niemand die zich om hem bekommerde… Ik had geen taal maar voelde alsmaar: wat gebéurt hier? Op de theaterschool vond ik die taal: spelen, dóen, in t diepe springen, onderzoeken door ervaren, de taal van lichaam én geest. Bij het Centrum voor Tantra - en de Ridhwan school - herkende ik de diepere laag van mijn nieuwsgierigheid, ervaarde ik dat de waarheid een eindeloos ruimte-gevend mysterie is.
Deze drie pijlers; De almaar verdiepende en openende liefde voor de waarheid, de rust en grond die ik daarin ervaar. De nieuwsgierigheid die me die waarheid wil laten doorgronden, het weefsel tot in z’n vezels herkennen. Het spelen, het ín de ervaring duiken; het lichaam, de energie, het relateren als speelveld voor dat onderzoek. En dat is wat ik heb door te geven.
In de afgelopen 20 jaar heb ik, samen met mijn levenspartner, veel programma’s van het CvT meegemaakt als deelnemer en later ook als assistent. De vormen waarmee we werken passen me en geven me het idioom om de nieuwsgierigheid van anderen aan te moedigen en vorm te geven.
Ik voel me gepassioneerd over het belang van deze ‘liefde voor de waarheid’ (als tegenhanger voor de macht van reactiviteit). Deze gretigheid zorgt ervoor dat ik op verschillende vlakken actief ben. Ik coach en train professionals (zoals de man met die baard), ik zing aan bed van stervenden, ik lever mijn bijdrages aan programma’s van het Centrum en nog zowat. Ik prijs me gelukkig dat ik me in de breedte kan uitdrukken en zo bruggen kan slaan tussen verschillende leefwerelden.
