Dit is het tweede deel van de podcast met trainster Martina Gijsbers. In juli overleed haar geliefde en onze collega Jan Willem Roos. Zes weken na zijn overlijden namen we de eerste aflevering met Martina op. Vlak daarna vertrok ze naar de retraite Leven en Dood in Frankrijk. In deze aflevering vertelt ze hoe ze de retraite heeft beleefd en wat het haar heeft gebracht.
In de aflevering verwijst Martina naar een nummer van Bram Vermeulen, hier en hier kun je het nummer beluisteren.
Dankbaar voor dit initiatief
Het is een groot voorrecht dat ik me mag verbinden met de wereld waar het in wezen om gaat. Deep bow
Barbara Joseph.
Dank je wel Babara, liefs, Martina
Wat een prachtig interview. Ik geniet van de diepte en de warmte van Martina’s stem, die zo past bij de ruimte en de diepte waarover ze spreekt. Wat is het zoeken hè om die bijna onbenoembare dingen te verwoorden! En toch begrijp en voel ik mee met wat ze vertelt. Af en toe zijn er flitsen van herkenning en inzicht. Wat een rijkdom aan handreikingen en oefeningen lijkt mij zo’n retraite.
Als Marina zegt dat ze graag in de natuur is en ze Jan Willem daar zo goed kan voelen, denk aan een lied dat ik zong bij het uitstrooien van de as van mijn ouders. Op Spotify te beluisteren: Breaths van Sweet Honey in the Rock. De doden zijn niet in de aarde, ze zijn in het water, het vuur, het gras, in de bomen, de rotsen, in mensen ………
Ik ben dankbaar voor deze podcast, omdat het me zo hoopvol maakt over wat wij hier op aarde aan inzichten, expressie, daadkracht en communicatieve vaardigheden kunnen verwerven. Echt levend kunnen zijn. Dankjewel Martina.
Halo Loes, wat fijn je reactie. Ik heb Breaths opgezocht. Prachtige en herkenbare tekst. Het sterven van Jan willem is hartverscheurend en tegelijkertijd leert het me zoveel om dankbaar voor te zijn. De liefde en de angst komt bloot te liggen. Een ander vorm van intimiteit. Verdieping van vertrouwen in leven en dood. Zoals je zegt: 'echt levend kunnen zijn'
Ik voel me geraakt voor de veelkleurigheid van je ervaringen, en dat je dit met ons deelt. Prachtig. Dank je wel.
Fijn om me gehoord te weten. Rouw is veelkleurig merk ik dagelijks. Zoveel pijn en gemis. Tegelijkertijd is er ook zo veel dankbaarheid en liefde voelbaar.