Emoties: gék kan je er van worden. Hoe kan het toch dat diezelfde woede zich alsmaar blijft aandienen? Dat die tranen telkens weer bij het minste of geringste gaan stromen, zonder dat ze iets op lijken te lossen?
Soms kan het voelen alsof emoties je leven stagneren, zeker wanneer die grote lading alsmaar opkomt het bijzijn van andere mensen. En waarom wordt die lading sterker naarmate die mensen ons nabijer zijn?
In de video hieronder vertelt Remmelt van Kleef, senior trainer van ons Centrum, over hoe onze emoties ontstaan. Hij vertelt ook over het fenomeen 'reactiviteit'; waarbij oude, onverwerkte gevoelens je parten gaan spelen in het contact met anderen.
Ben je meer een lezer? We hebben de informatie uit deze videoserie ook verwerkt tot een artikel. Klik hier om de PDF te openen in je browser of te downloaden en eventueel te printen.
Wil je meer weten? Bekijk dan ook het tweede deel van deze videoserie, waarin Remmelt vertelt over wat er nodig is om je emoties te transformeren zodat ze je niet langer tot last zijn, maar juist spirituele groei mogelijk maken voor je. Want, anders dan het soms kan voelen, zijn emoties geen 'foutje' in ons systeem, maar hebben ze wel degelijk een functie voor ons...
Heb je vragen, opmerkingen of wil je iets uit je eigen leven delen?
Inspireer ons en anderen door je respons in de velden hieronder achter te laten.
Ik ervaar momenteel in mijn leven een groot verdriet, eerder was het woede, over het feit dat ik heel weinig opdrachten heb en dus ook weinig inkomsten als eigen ondernemer. Alles komt bloot te liggen; schaamte, schuld, jaloezie, angsten. In je verhaal gaat het over hoe je verstrikt kan raken in elkaar als emoties opspelen. Dit laatste is veel gebeurt maar ik ben nu beter in staat het bij mezelf te houden en door te maken; het is mijn pijn. Indirect denk ik wel van alles over anderen en heb ik zelfmedelijden en ben gedeprimeerd. Ik huil veel en herken in je verhaal wat gevoelens en emoties met mij doen, weer een dag naar de klote zeg maar. Ik kan wel een en ander herleiden naar vroeger; zoals de eenzaamheid en bang het niet te redden. Ik adem, kan erbij zijn maar ja dan, is het weer een paar weken rustig en dan overvalt het me weer. Het voelt als een rouwproces, iets dat ik niet kan accepteren. Ik ben ruim 61 jaar en wil graag nog betekenisvol zijn in werk . Ik kan het niet afdwingen, soms zijn er dagen dat ik geniet van mijn vrijheid maar dit ' mezelf kwalijk nemend iets, speelt altijd op de achtergrond mee. Een groot jankend, half woedend beest. Zelfliefde een sleutel. De gehechtheid aan de historische pijn en meer ruimte gaan ervaren als die spanning wegvalt, dat verlangen voel ik. Dank voor je betoog, het helpt een beetje.
Zo'n groot goed om steeds meer zicht te krijgen op hetgeen achter de reactiviteit schuilt. De Gouden Vallei heeft mij hierin veel gebracht.
Dank Remmelt!
Dank je Remmelt,
Ik kan ze zo voelen, de emoties, de gevoeligheden. Goed om daar bij te zijn vanuit essentie.
Ik wissel nogal in het contact zelf. Dat lijkt dan verwarrend, heeft het vertrouwen nodig vanuit het misterie, niet vanuit het ego, voel ik.
Vind jij dat ook? Of is er nog meer wat je hierover wil delen?
Mooi en helder betoog. Waarom lach je bij het uitspreken van de zin: "Een complete emotionele bezetting van ons systeem?"
Hoi remmelt,
In contact met Emmie ( moeder van mijn kinderen) en de dynamiek die er tussen ons is. Werd ik laatst opnieuw geraakt als in een herhaling. Haar afweer is terugtrekken en onzichtbaar worden. De mijn maar voren stappen en zichtbaar maken. Ik ben als de dood voor volle stiltes. Waarin ik waarneem dat de ander gevoelens verbergt. Blijkbaar zit er een grote angst om verlaten te worden, dan zie ik mezelf dissociëren in een herkenbare onprettige vernauwende ruimte. Vervolgens wordt ik mentaal en wil controle, beslissen, weg snijden trappen duwen. Dan komt er woede, kracht, ik wil serieus genomen worden. Dan komt er verdriet en ruimte om te ontschrikken. Ik zie dat het mijn kind stuk is. Ik zie ook dat het om veel lef en moed vraagt om hierin helder zuiver en bewust te blijven. Om te verzachten en te blijven in aanwezigheid en alertheid. Ik zie nu dat er twee paralellen dimensies tegelijk tijdig in actie zijn. Nu waarin ik als volwassenen geconfronteerd wordt en toen als kind. Ik zie ook dat ik hierin gezien wil worden en erkenning krijgen. Maw dat ik het niet helemaal alleen kan en hoef te doen. Dus fijn dat je er bent. Dat je het voorleeft en her duidt. Dank aartsvader
Twee paralellen die naast elkaar lopen triggert mij om wat te schrijven. Ik ben als kind 9 jaar verlaten door mijn vader later door mijn moeder. Nu ben ik 63 jaar, 6 jaar geleden een zieke relatie van 42 jaar beëindigd. En in de volgende tijd die er is een enorme golf van ontwikkelingen, prosessen en de daarbij behorende emoties en gevoelens door en over me heen .Voelde enorm VRIJ en bruisend in mijn lijf,.. zo wil ik leven!! Een enorme verliefdheid die kan ik nu zeggen de poort naar mijn verdriet van verlating uit mijn jeugd opent omdat "we" besloten deze soort van relatie te stoppen. De verlatingsgevoelens kwamen als een boemerang binnen. Ik kan zien dat er inderdaad 2 sporen lopen, ik voel dat deze man een soort van vader figuur is, en het verdriet als kind. Deze sporen doorloop ik op het moment en vind het razend ingewikkeld omdat er zoveel dubbel verdriet is. Ik zelf zou dit willen delen met deze man en tegelijk weet ik dat het niet goed is. Ik ben een training begonnen om hier inzicht in te krijgen en ben nu met mijn innerlijk kind bezig. Dit voelt zo heftig dat ik voor het eerst in mijn leven hulp gevraagd heb. Het voelt als rauwe rouw en ik weet dat ik erdoor moet. Met alle kennis die ik heb vanuit de Tantra en diverse trainingen. Ik denk ook dat mijn leeftijd een mooie gelegenheid bied om te mogen rouwen en verwerken van oud zeer om de tijd die er voor me ontvouwd steeds meer in pure vrijheid te mogen stromen en leven Dat is mijn verlangen! Dit was de eerste zin die in de Tantra wereld aan mij gevraagd werd... wat is mijn verlangen?? Ik wist niet eens dat ik mocht verlangen. Nu weet ik gelukkig veel beter. . Dank je fijn dat ik mijn emotie kan delen lieve groet Yvonne........Van mij mag dit openbaar omdat ik wil delen in gevoelens zodat we een les zijn voor de volgende generaties
Mooi Remmelt, hoe je emoties en gevoelens in het verlengde van elkaar uiteenzet in de dynamiek van het contact. Heel goed te volgen.
Remmelt zegt terecht dat het zwelgen in een bepaalde emotie niet effectief is: niet leidt tot heling en dus niet tot ontspanning van de egostructuur. Voor mij ging het licht aan toen ik in de Sensorimotor opleiding (opleiding op het gebied van trauma en hechting) meer leerde over overlevingsmechanismen vanuit ons reptielenbrein. Als je systeem gevaar detecteert (iets dat lijkt op een situatie waarin je vroeger levensgevaar hebt ervaren) schiet je in de vecht, vlucht, hulproep, bevries of collaps (dissociatie) reactie als manier om je overlevingskansen zo optimaal mogelijk te maken. Binnen elk van deze 5 mechanismen komen ook sterke emoties op met als doel dit mechanisme nog eens te versterken, en dus je overlevingskansen te vergroten. Dus woede bij een vechtreactie, angst en afkeer bij een vluchtreactie, wanhoop en dramatisch paniek bij de hulproep, verstarde paniek bij bevriezing en gevoelloosheid, wanhoop, zelfhaat en schaamte bij collaps. Ik heb tijden heel mindfull op de bank of in bad gelegen om steeds in en bij dit soort hevige emoties te blijven als deze opkwamen, met de gedachte dat toelaten en voelen de weg eruit was. Maar het hielp me niet veel, behalve dat ik niet meer als een bezetene bezig bleef om maar niks te voelen. Toen leerde ik dat het effectiever is om bij het opkomen van emoties vanuit overlevingsmechanisme me te concentreren op het tot rust brengen van mijn systeem in plaats van om het blijven voelen van de emotie, door mezelf vertellen dat het veilig is, rustig te ademen, vragen of iemand me stevig wil vasthouden of afleiding zoeken door wandelen en om me heen kijken. Ik heb er ook een stukje over geschreven, zie http://praktijkeigenaarde.nl/emoties/
Heel erg helder en goed uitgelegd Remmelt. en ik kan het zo navoelen. en ben zo blij met mijn eigen ontwikkeling op dat vlak.
Dank je en liefs Astrid
Wat mooi hoe je beschrijft dat opkomende emotie, een kans is om oude gevoelens te uiten en een plek te geven( ipv daar verstopt in je lichaam te laten). ik kwam bij sterke emoties over het gevoel gemanipuleerd te worden niet vrij te zijn wanneer de ander probeert mij zijn mening op te leggen. Ik voel weer het verdriet hoe weinig ruimte er was, of eigenlijk geen, mezelf te voelen. Hoeveel ik mee moest in een stroom, van een groot gezin. met een moeder die bedacht wat goed voor mij was en een broer die mij misbruikte. ik reageer altijd erg afwerend als ik iemand voel "duwen". Soms ook vol woede. De emotie van dit oude gevoel is soms wel verwarrend omdat ik daarmee ook wel de verkeerde mensen wegjaagde. ik kan dankbaarheid voelen dat anderen mij naar een emotie brengen, en als die er helemaal mag zijn. Wat mij de kans geeft deze oude pijn te verzachten en mijzelf gerust te stellen.